کد مطلب:193649 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:87
معنی پیوستگی آسمان و زمین، و شکافتن آنها چیست؟
ابوبكر حضرمی گوید: هشام بن عبدالملك (اموی) در حالی كه همراه با ابرش كلبی بود به حج رفت، در راه به امام صادق - علیه السلام - برخورد نمودند. هشام به ابرش گفت: آیا این را می شناسی؟
گفت: نه.
[ صفحه 528]
هشام گفت: این همان است كه شیعیان او را به خاطر زیادی دانشش پیامبر می دانند!!
ابرش گوید: از او سؤالی [سؤالاتی] خواهم نمود كه پاسخ آن را نتواند دهد مگر پیامبر یا وصی و جانشین پیامبر.
هشام به ابرش گفت: من نیز دوست دارم چنین كنی.
ابرش با امام صادق - علیه السلام - ملاقات كرد و گفت: ای اباعبدالله؛ خبر ده مرا از فرمایش خدای عزوجل: (أولم یرالذین كفروا أن السماوات و الأرض كانتا رتقا ففتقناهما) [1] «آیا كافران ندیدند كه آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، و ما آنها را از یكدیگر بازكردیم». پس آن پیوستگی و آن از هم جدا شدن چه بود؟
حضرت صادق - علیه السلام - فرمودند: ای ابرش؛ خدا همان طور است كه خود را توصیف نموده است: (كان عرشه علی الماء) [2] «و عرش (حكومت) او، بر آب قرار داشت» و آب روی هوا بود، و هوا محدود نیست، و آن روز مخلوقی غیر از آنها نبود، و آب - آن روز - گوارا و صاف بود.
و هنگامی كه خواست زمین را بیافریند دستور داد به بادها كه آب را به هم بزنند تا موج شود، و سپس كف كرد، و كف یك توده شد، سپس خدا آن را در یك جا جمع نمود، سپس آن را كوهی از كف قرار داد، سپس زمین را از زیر آن پهن نمود و گسترانید، و خدا می فرماید: (إن أول بیت وضع للناس للذی ببكة مباركا) [3] «همانا نخستین خانه ای كه برای مردم (و نیایش خداوند) قرار داده شد، همان است كه در سرزمین مكه است؛ كه پربركت است».
سپس خدای تبارك و تعالی مدتی كه اراده فرموده بود مكث نمود، و هنگامی كه خواست آسمان را بیافریند دستور داد به بادها كه دریاها را به هم بزند، تا
[ صفحه 529]
اینكه كف كرد و از میان آن موج و كف دودی بدون آتش برخاست، و از آن آسمان را آفرید و در آن برجها، و ستاره ها، و منازل، آفتاب و ماه قرار داد، و آن ها را در (مدارها) به جریان انداخت، و آسمان سبز بود به رنگ آب صاف سبزگون، و زمین سبز بود به رنگ آب.
و هر دوی آن با هم پیوسته و چسبیده بودند، كه هیچ منفذی در آن نبود، و در زمین هیچ منفذی و راهی نبود كه همان رویش گیاه باشد (یعنی هیچ گیاهی در زمین نبود) و آسمان بر زمین نمی بارید تا گیاه بروید.
پس آسمان از هم جدا شد به وسیله ی باریدن باران، و زمین به وسیله ی روییدن گیاه شكافته شد، و این است معنی فرمایش خدای عزوجل: (أولم یر الذین كفروا أن السماوات و الأرض كانتا رتقا ففتقناهما) «آیا كافران ندیدند كه آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، و ما آنها را از یكدیگر باز كردیم».
ابرش كه ملحد بود گوید: [به خدا قسم]؛ از هیچ كس چنین حدیثی را كه شما به من فرمودید، هرگز نشنیده ام، لطفا این حدیث را برای من تكرار كن، حضرت دوباره تكرار فرمود.
سپس گفت: من شهادت می دهم كه تو فرزند پیامبری، این را سه بار تكرار كرد. [4] .
گفت: نه.
[ صفحه 528]
هشام گفت: این همان است كه شیعیان او را به خاطر زیادی دانشش پیامبر می دانند!!
ابرش گوید: از او سؤالی [سؤالاتی] خواهم نمود كه پاسخ آن را نتواند دهد مگر پیامبر یا وصی و جانشین پیامبر.
هشام به ابرش گفت: من نیز دوست دارم چنین كنی.
ابرش با امام صادق - علیه السلام - ملاقات كرد و گفت: ای اباعبدالله؛ خبر ده مرا از فرمایش خدای عزوجل: (أولم یرالذین كفروا أن السماوات و الأرض كانتا رتقا ففتقناهما) [1] «آیا كافران ندیدند كه آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، و ما آنها را از یكدیگر بازكردیم». پس آن پیوستگی و آن از هم جدا شدن چه بود؟
حضرت صادق - علیه السلام - فرمودند: ای ابرش؛ خدا همان طور است كه خود را توصیف نموده است: (كان عرشه علی الماء) [2] «و عرش (حكومت) او، بر آب قرار داشت» و آب روی هوا بود، و هوا محدود نیست، و آن روز مخلوقی غیر از آنها نبود، و آب - آن روز - گوارا و صاف بود.
و هنگامی كه خواست زمین را بیافریند دستور داد به بادها كه آب را به هم بزنند تا موج شود، و سپس كف كرد، و كف یك توده شد، سپس خدا آن را در یك جا جمع نمود، سپس آن را كوهی از كف قرار داد، سپس زمین را از زیر آن پهن نمود و گسترانید، و خدا می فرماید: (إن أول بیت وضع للناس للذی ببكة مباركا) [3] «همانا نخستین خانه ای كه برای مردم (و نیایش خداوند) قرار داده شد، همان است كه در سرزمین مكه است؛ كه پربركت است».
سپس خدای تبارك و تعالی مدتی كه اراده فرموده بود مكث نمود، و هنگامی كه خواست آسمان را بیافریند دستور داد به بادها كه دریاها را به هم بزند، تا
[ صفحه 529]
اینكه كف كرد و از میان آن موج و كف دودی بدون آتش برخاست، و از آن آسمان را آفرید و در آن برجها، و ستاره ها، و منازل، آفتاب و ماه قرار داد، و آن ها را در (مدارها) به جریان انداخت، و آسمان سبز بود به رنگ آب صاف سبزگون، و زمین سبز بود به رنگ آب.
و هر دوی آن با هم پیوسته و چسبیده بودند، كه هیچ منفذی در آن نبود، و در زمین هیچ منفذی و راهی نبود كه همان رویش گیاه باشد (یعنی هیچ گیاهی در زمین نبود) و آسمان بر زمین نمی بارید تا گیاه بروید.
پس آسمان از هم جدا شد به وسیله ی باریدن باران، و زمین به وسیله ی روییدن گیاه شكافته شد، و این است معنی فرمایش خدای عزوجل: (أولم یر الذین كفروا أن السماوات و الأرض كانتا رتقا ففتقناهما) «آیا كافران ندیدند كه آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، و ما آنها را از یكدیگر باز كردیم».
ابرش كه ملحد بود گوید: [به خدا قسم]؛ از هیچ كس چنین حدیثی را كه شما به من فرمودید، هرگز نشنیده ام، لطفا این حدیث را برای من تكرار كن، حضرت دوباره تكرار فرمود.
سپس گفت: من شهادت می دهم كه تو فرزند پیامبری، این را سه بار تكرار كرد. [4] .
[1] سوره ي أنبياء آيه ي 30.
[2] سوره ي هود آيه ي 7.
[3] سوره ي آل عمران آيه ي 96.
[4] تفسير القمي: ص 427؛ بحارالأنوار: ج 54 ص 72 ح 47.